VZOD Zeelst is trots, want Baiba Gaile, Roel Arets en Hans van Hout behaalden zilver als clubteam tussen alle landenteams van Europa en Hans van Hout werd evenals in 2017 weer Europees Kampioen!
Voor de eerste keer werd er een Europees kampioenschap IFAA in Nederland gehouden. Er waren 569 schutters waaronder 70 Nederlanders die op de terreinen rond kasteel Doorwerth 5 achtereenvolgende dagen mochten schieten op de verschillende parcoursen.
Hiervoor waren vijf parcoursen uitgezet: drie in de bossen en heuvels van de Veluwe en twee op de uiterwaarden langs de Rijn. Elke dag dus een ander parcours.
Na enkele weken van intensieve training op IFAA blazoenen, waren Baiba, Roel en Hans klaar om de uitdaging aan te gaan en te meten met de rest van Europa in de barebow-disciplines.
Baiba had met haar 25-pond de grootste opgave om de maximale 73,5 meter te overbruggen en ook nog punten te scoren en had hier dan ook een aanpassing gedaan aan haar techniek: op lange afstanden onder de kin ankeren, zoals een recurve-schutter.
Roel kon tot 63 meter gericht schieten, met zijn 38-ponds boog en snelle latten. Dat was een groot voordeel, omdat hij nu maar één andere manier van richten moest vinden voor de langste afstand.
Hans had al een aantal jaren ervaring met zijn 35-ponds boog en kon tot 53 meter gericht schieten. Bij de langere afstanden was richten met het venster het recept, wat helaas wat onnauwkeuriger is dan richten met de pijlpunt.
Zondag 4 augustus was de openingsceremonie en de Landenmars. Met een klein aantal toeschouwers was dit een wat treurig aanzicht. Aan het einde van de mars was het aan de Nederlands deelnemers om de deelnemers uit de diverse andere landen met applaus te begroeten. Hierna volgde de openingsceremonie in de vorm van enkele toespraken.
ALGEMEEN
Dag 1 moest een Fieldparcours worden geschoten, dag 2 een Hunter, dag 3 een Animal, dag 4 weer een Field en dag 5 weer een Hunterparcours.
Bij een Fieldparcours moeten afstanden worden geschoten tot 73,5 meter. Bij een Hunter is de langste afstand 64,5 meter en bij een Animal 54 meter. Bij een Hunter en een Field moeten er op alle 28 doelen vier pijlen worden geschoten. Bij een Animal is 1 pijl genoeg (als die tenminste raak is), maar mogen er maximaal 3 pijlen worden geschoten. Elke nieuwe pijl die men moet schieten geeft dan wel een lagere score.
De langste afstanden moeten worden geschoten op een blazoen van slechts 65 centimeter. Ter vergelijking: de 25 meter 1 pijl-wedstrijden worden geschoten op een 60 cm blazoen….. Het waaide de hele week erg hard en vooral de parcoursen langs de Rijn waren hierdoor heel moeilijk
Zoals elke volgende dag ook het geval zou zijn: inschieten kon van 7 tot 9, althans dat stond op het programma, maar….. dat werd aangepast: tot 8 uur kon men inschieten en om 8 uur werden alle schutters naar de parcoursen begeleid. Om 08.30 uur werd er door de range captain een inleidend praatje gehouden en wat informatie verstrekt. Om 09.00 uur precies werden op alle vijf de parcoursen de eerste pijlen weggeschoten.
Op de eerste dag werden we in teams ingedeeld op alfabetische volgorde, de dagen erna werd men op ranking in groepen ingedeeld, dus schoten we dan met schutters van hetzelfde niveau. Dan was er dus meer onderlinge strijd en meer spanning.
Dag 3 van het kampioenschap is traditioneel de Animal-ronde. Dan kun je een beetje ontspannen en hoef je lang niet zoveel pijlen te schieten: vaak is eentje genoeg en af en toe heb je een tweede pijl nodig.
Dag 5 was de zwaarste dag vanwege de 4 vorige dagen die al in de benen zaten. Het was die dag nog zwaarder dan de andere dagen omdat het de hele middag hard had geregend en we allemaal doorweekt waren. Gelukkig was de temperatuur nog wel goed.
Op het eind van dag 5 was er ook een loterij gepland en moesten er drie shoot-offs gehouden worden. Wat wel een misser van de organisatie was: tijdens de loterij waarbij de tent afgeladen vol was, werden er op het inschietterrein de Shoot-offs gehouden, bijna zonder publiek…. hoe krijgen ze het zo voor elkaar…. Het EFAC draait toch om de medaillewinst, niet om wie er wat wint bij een loterij…..
Roel
Na een goede eerste dag (met kleine opstartproblemen) waarbij ik een nieuw PR had geschoten mocht ik de tweede dag in de kopgroep met de 1e vier schutters van het tussenklassement starten. Hierin zat ook de regerend wereldkampioen uit Schotland. Hij was een van de weinige schutters die alle mogelijkheden benutte van de definitie van een Barebow binnen de IFAA reglementen.
Deze zijn sterk afwijkend van World Archery, wat wij normaliter schieten. Binnen IFAA zijn een volledige recurve stabilisatie, een waterpas en een klikker (zolang deze van onder komt en niet boven pijl uitsteekt) toegestaan. Het voordeel hiervan was direct bij ons eerste doel duidelijk toen hij op het langste doel van de dag, 18 van de maximale 20 punten scoorde.
Op vrijdag moesten we in de stromende regen schieten. Op een bepaald moment was mijn leren tab zeiknat en klopten mijn tabstanden niet meer, wat schieten er niet makkelijker op maakte. Een van mijn Engelse medeschutters had hier echter totaal geen last van omdat hij geen leren tab maar er een van soepel kunststof gebruikte. Uit beiden punten is mij helder geworden dat in materiaalkeuze nog heel veel te halen valt.
Het was uiteindelijk een prachtige ervaring, waarbij ik veel nieuwe schietvrienden heb gemaakt. Het was echter ook een heel vermoeiende week. Vergeleken met 3D-kampioenschappen van IFAA, die ik afgelopen 3 jaren geschoten heb, is dit veel vermoeiender. Bij 3D schiet je gemiddeld 30 tot 40 pijlen op een dag en heb je 4 wedstrijddagen en een rustdag. Dit in tegenstelling tot veldschieten waarbij op 5 opeenvolgende dagen geschoten wordt en waarbij je op 4 van de 5 dagen 112 tellende pijlen moet schieten.
Hans
Elke ochtend stond ik om 6 uur op, om 7 uur zat ik op de fiets naar het kasteel waar de wedstrijd gehouden werd. Een kwartier fietsen door de mooie omgeving was bepaald geen straf, kon je al fietsend wakker worden….. Omdat ik geen enkele ochtend had ingeschoten (het was veel te druk op het te krappe inschietveld….) bleek ik elke dag een stuk of 5 doelen nodig te hebben om op stoom te komen. Deze doelen beschouwde ik maar als mijn inschietdoelen en daardoor begon ik dagelijks niet zo goed. Daarna ging het meestal wel lopen en gaandeweg de week kon ik gestaag mijn voorsprong van 12 punten op de eerste dag uitbouwen tot 70 punten na 4 dagen. Vooral de animal round was mijn beste dag. Die dag won ik met een verschil van 25 punten met nummer 2.
Ik was in eerste instantie ingedeeld als senior (nieuwe klasse vanaf 65 jaar), maar daar had ik geen concurrentie (1 tegenstander) en ik wilde er wel voor strijden en niet even een medaille gaan ophalen… dus me laten terugplaatsen naar de veteranenklasse tot 65 jaar, waar ik 13 tegenstanders had. Toch werd ik, ondanks een slechtere 5de dag waar ik 17 punten van mijn voorsprong moest inleveren, na het EK van 2017 weer Europees Kampioen met een verschil met nummer 2 van 53 punten.
Later bleek dat ik zelfs een Europees record van 522 punten (18 punten meer dan het vorige record) bij de animal round heb geschoten!!! Slechts 14 punten onder het wereldrecord.
Uiteindelijk bleken we ook als team-VZOD heel goed gepresteerd te hebben, we werden uiteindelijk tweede, dus zilver op het EK!
Baiba
Ik besloot al bijna een jaar geleden aan deze wedstrijd deel te nemen. Waarom? Welnu, ik wilde mezelf uitdagen om de lange afstanden te schieten en daarvoor moest ik ook van een boog met 20 ponds latten (waarmee ik daarvoor schoot) naar iets zwaardere latten overstappen.
Hoe verging het mij? Het is me zeker gelukt om een manier te vinden om de vreselijk verre 73,5 meter te schieten. Hoewel ik 2 pijlen verloor (op de langste afstanden op het openingsdoel op dag één), kwam op de laatste dag “de kers op de taart”: het laatste doel van de wedstrijd was die van 73,5 m en het lukte me om de pijl vrij dicht bij het centrum te krijgen!
Een andere voor mij belangrijke toegevoegde waarde van deze wedstrijd was een kans om veel doelen in zware wind te schieten. Moeilijk? Ja. Maar als je de kans hebt om veel pijlen in verschillende richtingen te schieten (met de wind mee, tegen de wind in en met wind opzij), begin je de impact van de wind op de pijl te begrijpen en leer je hoe je het mikpunt voor een bepaalde afstand bij een bepaalde windsnelheid moet aanpassen.
En natuurlijk was het erg leuk om met boogschutters uit vele andere landen te schieten. Ik had echt het voorrecht om bijna alle dagen met de topschutters te schieten (en deze te observeren): Triina (kampioen van Estland), Carol-Anna (kampioen van Schotland) en Diana uit Duitsland.
Belangrijkste les? Wel, zoals als ik al eerder had geleerd: keep your head cool. Helaas het lukt niet altijd, daardoor had ik een beetje teveel punten laten liggen op de Animal-ronde.
Tenslotte
Al met al een zeer geslaagd toernooi voor wat betreft de resultaten, maar de organisatie heeft her en der wel wat steken laten vallen. Het leek erop dat de organisatie van dit toernooi in Nederland een paar jaar later had mogen plaatsvinden, zodat alles beter kon worden afgestemd en geregeld. Desalniettemin hebben de vrijwilligers bergen werk verzet en ondanks dat er 20 vrijwilligers, ondanks hun toezegging, niet kwamen opdagen kon met extra inspanning van de mensen die er wel waren mooie parcoursen worden uitgezet. Zelfs directeur NHB Arnoud Strijbis heeft alle dagen flink de handen uit de mouwen gestoken.
Dus VZOD-ers: ook al lijkt het wellicht moeilijk en vermoeiend en zit het weer niet altijd mee: het is ook uitdagend en leuk om de hele dag in de natuur je sport te beoefenen. Er zijn ook wedstrijden in Nederland met veel kortere afstanden en die kan men gemakkelijk trainen op ons buitenterrein.
Op de Boereboomwedstrijd kun je alvast een eerste ervaring in het veldschieten opdoen. We weten zeker dat er onder jullie schutters zullen zijn die het veldschieten leuk zullen vinden en wellicht vaker een veld of 3D-wedstrijd willen schieten. Er zijn hiervoor voldoende mogelijkheden dicht bij huis en we zijn altijd bereid om jullie hierbij te helpen.