Wij staan graag met u stil bij het overlijden van ons gewaardeerd lid Jo Sanders op vrijdag 18 februari. Jo heeft een leeftijd mogen bereiken van 89 jaar en was 48 jaar lid van VZOD. Jo zou deze zomer 64 jaar getrouwd zijn met Nellie, bijna hun hele getrouwde leven hebben zij gewoond in Eindhoven, stadsdeel Gestel.

Op 7 januari 1974 is Jo bij ons lid geworden, hij maakte een overstap van “Ons Genoegen In Oranje” uit Eindhoven. Jo had boogschieten geleerd in een tijd waarin er met houten pijlen geschoten werd en zonder vizier. De schietstijl was toen helemaal anders, schutters ankerde toen met een duim achterin de nek. Deze manier van schieten heeft Jo altijd aangehouden ook toen het schietmateriaal al helemaal gemoderniseerd was. Met deze bijzondere schietstijl is hij altijd succesvol geweest en waardevol voor een team. Er werd vaak gezegd, Jo neemt altijd de 9 mee. Hij nam fanatiek deel aan wedstrijden voornamelijk op 25 meter afstand. Daarbij was gezelligheid, een drankje en humor belangrijk voor hem, hij stond niet graag op een te serieuze baan. Individueel is Jo Nederlands kampioen geweest en ook zo met het 1e zestal van VZOD. Voor het Nederlands team heeft Jo vijftien maal het oranje tenue mogen dragen.

Jo was altijd werkzaam geweest in de bouw voornamelijk als metselaar. Naast de schietsport had Jo nog een andere grote hobby, zijn volkstuintje met vele verschillende groenten. Dit tuintje lag direct tegenover zijn huis, hij hoefde de straat maar over te steken. Met trots kon hij altijd vertellen over alles wat van zijn landje kwam. De laatste jaren nam een vriend het werk over. Hij genoot ervan dat er voor zijn geliefde tuin gezorgd werd.

Jo was als vrijwilliger ook van grote betekenis voor VZOD, met name als er gebouwd moest worden. Een vaste aanwinst in het bouwteam vooral toen de Doel achter Café de Gouden Appel gebouwd moest worden en later de uitbreiding. Met andere leden heeft Jo vele meters voor ons gemetseld. In het huidige onderkomen heeft Jo de meeste binnenmuren gezet.

Zo nu en dan was het nodig om heel kritisch te zijn, dan liet hij bijvoorbeeld van zich horen tijdens een jaarvergadering. Zijn mening over zaken die in zijn ogen niet goed gingen stak hij niet onder stoelen of banken. Als Jo uit zijn slof schoot stond iedereen weer op scherp, gelukkig bleef hij nooit lang boos. Na afloop werd er aan de bar dan ook weer snel vriendelijk nagepraat en was daar weer die grap.

Op feestavonden waren Jo en Nellie graag van de partij, al snel waren ze met het juiste nummer op de dansvloer. Zichtbaar genietend van de wat snellere muziek werd er heel wat afgedanst. De laatste jaren zagen we Jo binnenkomen en dan plaats nemen op de hoek van de bar, gewoon bijkletsen en een borreltje nuttigen. Schieten was door een nekblessure helaas niet meer mogelijk en hij kon zich daarin berusten. De laatste tijd was het onmogelijk geworden om op de club aanwezig te zijn. Hij genoot van op bezoek gaan bij vrienden en van het bezoek dat hij mocht ontvangen. Hij werd gelukkig niet moe van gezellig wat buurten en oude herinneringen ophalen, maar genoot zichtbaar.

Wij gaan Jo missen en wensen Nellie, Carla, Jolanda, Niek, kleinkinderen en achterkleinkinderen veel sterkte toe.